Już za tydzień będzie miała miejsce sakra biskupia ks. Heinera Wilmera SCJ. Papież Franciszek mianował (06.04.2018) ks. Heinricha Wilmera SCJ nowym biskupem diecezji Hildesheim w Niemczech. Ks. Wilmer był 10. przełożonym generalnym Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego (Sercanie, Dehonianie).
Insygnia sprawiają, że urząd (funkcja) ich noszącego jest widoczny na zewnątrz, a tym samym jest znakiem religijnej godności i autorytetu ich właściciela. Mitra, pastorał, pierścień i krzyż pektoralny są insygniami (pontyfikaliami) biskupa.
Pierścień
Pierścień biskupa jest znakiem więzi z jego diecezją. Ma on być nieustannie noszony przez biskupa (z wyjątkiem Wielkiego Piątku). Najstarszym znanym pierścieniem jest Arnulf von Metz (633). Pierwotnie pierścienie biskupie były prawdopodobnie pierścieniami sygnetowymi i dlatego miały praktyczne znaczenie. Później zwyciężył złoty pierścionek z kamieniem szlachetnym. Ostatnio biskupi wrócili do prostszych form. Pierścień biskupi jest wręczany podczas konsekracji.
Pierścień przygotowany dla bpa Wilmera jest kopią pierścienia wręczanego wszystkim biskupom uczestniczącym w obradach II Soboru Watykańskiego, dlatego bywa nazywany pierścieniem soborowym lub pierścieniem Pawła VI. Ma on wygrawerowaną postać Matki Bożej w towarzystwie św. Piotra i Pawła. Ma on symbolizować odnowę zapoczątkowaną przez Sobór Watykański II, a kontynuowaną przez papieża Franciszka.
Pastorał
Pastorał jest jednym z najstarszych insygniów władzy biskupiej. Jako główny pasterz diecezji biskup ma prowadzić i chronić powierzone mu owce.
Główny szafarz święceń wręcza wyświęconemu pastorał. Podczas tej czynności mówi: „Przyjmij pastorał, znak urzędu pasterskiego posługiwania, i czuwaj nad całą owczarnią, nad którą Duch Święty ustanowił cię biskupem, abyś kierował Kościołem Bożym”.
Pastorał dla bpa Heinera Wilmera SCJ został wyprodukowany przez mistrza kowalskiego Alfreda Bullermanna z Friesoythe.
Krzywizna składa się z prostopadłościanu, w którym z każdej strony są osadzone małe kawałki żelaza. W prostopadłościanie znajdują się trzy indywidualne wykute profile płomieni, które razem symbolizują płomienie Ducha Świętego i Trójcy. Wszystkie części metalowe zostały wykonane z mosiądzu, a następnie pokryte galwanicznie. Trzon wykonany jest z dębu. Wszystkie użyte materiały pochodzą z Dolnej Saksonii.
Krzyż pektoralny
Od XI w. pektorał noszony był na piersiach przez opatów, biskupów, kardynałów i papieży. Od wieku XII prawo kościelne nakazywało noszenie go przez biskupów jako znak wierności Chrystusowi. Zwyczaj zakładania pektorału na czas sprawowania czynności liturgicznych stał się obowiązkiem po Soborze Trydenckim, gdy w 1570 r. papież Pius V nakazał biskupom obowiązkowo nosić pektorał podczas Mszy Świętej. Pektorał zawieszano na szyi na sznurze, w Polsce natomiast – na łańcuchu (zezwolenie Leona X z 1519 r.). W wieku XVII upowszechniło się noszenie krzyża przez biskupów na co dzień, także poza liturgią. Obecnie Ceremoniał biskupi przewiduje umieszczanie go pod ornatem czy kapą. Na Mszę świętą biskup może, wedle uznania, założyć krzyż pektoralny na ornat.
Bp Heiner Wilmer SCJ będzie nosił jako krzyż pektoralny krzyż Zgromadzenia Najświętszego Serca Pana Jezusa, tzw. krzyż sercański. Wykonany został ze srebra w warsztatach artystycznych braci Szensztackich (Goldschmiede und Kunstwerkstätte der Schönstätter Marienbrüder) w Vallendar.
