Na pewno każda publikacja naszych naukowców jest jedyna i niepowtarzalna. W każde to dzieło jest wkładane niemało energii umysłowej i fizycznej. Pewnie dla każdego naukowca jest niezwykle radosnym usłyszeć o swoim dziele „najbogatsze i jedyne na świecie”.
Śp. ksiądz Mirosław Daniluk SCJ na pewno o tym wiedział, że jego dzieło „Sigla” zasługuje na to stwierdzenie. Wśród tylu dokonań, jest również dla nas, wzorem pracowitości i systematyczności. Nawet robione przez niego zdjęcia kwiatów, były systematycznie poustawiane według nazw. To inna pasja ks. Mirosława, która jeszcze nie została przeliczona i opisana.
Warto zwrócić uwagę na jego poświęcenie dla spraw Zgromadzenia i Prowincji Sercanów. Nawet do poświęcenia swojej pracy naukowej, którą tak kochał. Zauważono to również w jego biografii: „Ze względu na obciążenie na prace zlecone w rodzimej prowincji zawiesił od stycznia do listopada 1981 roku swą działalność w ówczesnym Zakładzie Leksykograficznym, a od maja 1989 do października 1991 pracował na 4/5 etatu.”
W ostatnim czasie KUL, Uniwersytet z którym ks. Daniluk był związany przez tyle lat swojego życia opublikował biografię naszego współbrata. Również w „Przeglądzie Uniwersyteckim” zamieszczono o nim artykuł napisany przez księdza Eugeniusza Ziemanna SCJ.
(ZKH SCJ)
► https://www.kul.pl/miroslaw-daniluk-scj-1936-2020,art_93672.html
► https://www.kul.pl/files/1120/przeg_XXXIII_nr_1_189_www.pdf
E. Ziemann, Pasjonat leksykografii zakonnej, „Przegląd Uniwersytecki”, nr 1 (189) 2021, s. 47 (za ► przeg_XXXIII_nr_1_189_www.pdf (kul.pl))
KS. DR EUGENIUSZ ZIEMANN SCJ
dyrektor Instytutu Leksykografii w latach 2002-2008
Pasjonat leksykografii zakonnej
KAPŁAN I ZAKONNIK O BOGATYM ŻYCIU DUCHOWYM I INTELEKTUALNYM. ODDANY PRACY NAUKOWEJ W ZAKRESIE LEKSYKOGRAFII, HISTORII I DUCHOWOŚCI ZAKONNEJ. ODSZEDŁ DO PANA 15 XI 2020 R.
KU ŻYCIU ZAKONNEMU I KAPŁAŃSTWU
Ks. Mirosław Daniluk urodził się 12 II 1936 r. w Kolonii Olszyniec. Od wczesnego dzieciństwa mieszkał w pobliskiej Białej Podlaskiej, gdzie doświadczył skutków okupacji niemieckiej oraz działań oddziałów partyzanckich, a w 1950 r. ukończył szkołę podstawową. Chrześcijańska atmosfera panująca w domu rodzinnym ukształtowała jego wrażliwość na drugiego człowieka, a także na wartości religijne i patriotyczne, co zapewne wpłynęło na jego decyzję o wstąpieniu do Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego. W wieku 14 lat został przyjęty do Niższego Seminarium Zgromadzenia w Krakowie-Płaszowie. Po nowicjacie odbytym w domu zakonnym w Stadnikach koło Dobczyc złożył w 1953 r. pierwsze śluby zakonne. W wyniku kasacji tego domu przez władze komunistyczne w lipcu 1955 r. zamieszkał wraz z grupą kleryków w opactwie Benedyktynów w Tyńcu. Do 1957 r. studiował tam filozofię, a potem teologię w Krakowie, gdzie w 1961 r. przyjął święcenia kapłańskie.
STUDIA UNIWERSYTECKIE
W 1962 r. ks. Mirosław Daniluk podjął studia z zakresu historii na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, a kontynuował je na Wydziale Humanistycznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie w 1967 r. uzyskał stopień magistra na podstawie rozprawy pt. Życie religijne Krakowa w XIII i XIV wieku, napisanej pod kierunkiem doc. dra Zygmunta Sułowskiego. W latach 1967-1970 wykładał historię i geografię w Niższym Seminarium Duchownym Księży Sercanów w Tarnowie, a także podejmował prace duszpasterskie.
PRACA NAUKOWA NA KUL
Przygodę z nauką rozpoczął ks. Mirosław w 1972 r., podejmując pracę w Międzywydziałowym Zakładzie Leksykograficznym (późniejszym Instytucie Leksykografii), powołanym w 1970 r. przez Senat Akademicki w celu przygotowania edycji wielotomowej Encyklopedii katolickiej. Ks. Daniluk został skierowany do działu Zakony (historia i duchowość). Początkowo był zatrudniony na stanowisku dokumentalisty, a od 1978 r. adiunkta. W latach 1983- 2006 wraz z o. drem Florianem Duchniewskim OFMCap kierował działem Zakony (tomy IV-XI EK), zaś w latach 1993-1997 był zastępcą redaktora naczelnego tomu VII Encyklopedii. W latach 1979-1992 przebywał kilkakrotnie na stypendium na Katolickim Uniwersytecie w Louvain-la-Neuve, gdzie doskonalił swój warsztat naukowy, leksykograficzny i językowy. Trwały wkład naukowy ks. Mirosława Daniluka w dorobek historii i duchowości zakonnej jest imponujący. W czasie 30 lat pracy przy powstawaniu Encyklopedii katolickiej napisał 460 haseł, które w większości są obszernymi artykułami naukowymi (m.in. cystersi, devotio moderna, duchowość chrześcijańska, franciszkanie, joannici, kameduli, kartuzi, klerycy regularni, mnisze zakony, monastyczna teologia), z reguły pionierskimi na gruncie polskiej leksykografii. Na jego spuściznę składa się także pokaźna liczba haseł autorskich niesygnowanych i haseł zredagowanych, nie tylko w ramach działu Zakony.
DOROBEK NAUKOWY
Zainteresowanie problematyką zakonną rozwijał ks. Daniluk także poza pracą etatową w redakcji Encyklopedii katolickiej. Efektem jego naukowych dociekań i iście benedyktyńskiej pracowitości są liczne publikacje. Znajdują się wśród nich między innymi hasła encyklopedyczne w Powszechnej encyklopedii filozofii (Lublin 2003), Nowym słowniku teologii biblijnej (Lublin-Kielce 2017) i Leksykonie prawa kanonicznego (Lublin 2019), 78 haseł i bibliografia do całego polskiego tłumaczenia Klaines Lexikon des Monchtums und der Orden, wydanego pt. Życie monastyczne i zakonne. Mały słownik (Warszawa 2003), a także zbiór artykułów W kręgu duchowości zakonów i zgromadzeń zakonnych (Kraków 2017). Najważniejszą zaś część jego dorobku prezentują pozycje zwarte: Męskie zgromadzenia zakonne i stowarzyszenia życia apostolskiego na prawie papieskim (Kraków 2012, współautor E. Ziemann), a zwłaszcza unikatowe – Encyklopedia instytutów życia konsekrowanego i stowarzyszeń życia apostolskiego. Pojęcia. Terminy. Instytucje. Dokumenty. Czasopisma (Lublin 2000) oraz Sigla. Zbiór skrótów nazw instytutów życia konsekrowanego, stowarzyszeń życia apostolskiego oraz innych instytucji z nimi związanych (Lublin 2002; 2012, wydanie rozszerzone).
