60 lat, 50 lat 25 lat kapłaństwa jest okazją do świętowania i dziękowania za tak wiele. Dzień 11 czerwca 2022 w Stadnikach stał się tym szczególnym dniem wszelkich podziękowań. Niestety nie wszyscy mogli być obecni jednak wszyscy, obecni i nieobecni byli włączeni w modlitwę jaką chciano wdzięcznością serca ich otoczyć.

Tego roku swoje jubileusze obchodzili: ks. Czesław Konior SCJ, ks. Tadeusz Latoń SCJ, ks. Andrzej Łukasik SCJ, ks Marian Niziołek SCJ obchodzili 60. rocznicę święceń, ks. Marian Kowalczyk SCJ, ks. Ryszard Miś SCJ i Antoni Sławiński SCJ 50. rocznicę święceń, natomiast ks. Robert Galla SCJ, ks. Grzegorz Kurzaj SCJ, ks. Krzysztof Paluch SCJ, ks. Andrzej Pomazański SCJ, ks. Zenon Strykowski SCJ i ks. Marian Wenta SCJ swoją 25. rocznicę święceń.

Początkiem całego spotkania była Msza święta, na której początku Rektor Seminarium ks. Leszek Poleszak SCJ przywitał przybyłych podkreślając, że dziękujemy za dar powołania i łaski wytrwania w nim. Prosząc również o błogosławieństwo płynące Bożego Serca dla jubilatów i nowe powołania kapłańskie. Powierzając równocześnie wszystkich wstawiennictwu Niepokalanego Serca Maryi matki kapłanów prosząc o wierność powołaniu i Jaj duchową obecność.

Następnie ks. Ryszard Miś SCJ, który przewodniczył tej świątecznej celebracji, we wstępie powiedział: „Jesteśmy pełni wdzięczności za powołanie, którego nam udzielił, za misję, którą nam powierzył i wszystkie łaski jakich nam w tych latach udzielił. Kiedy jest taka okazja, warto nie tylko oglądnąć się wstecz co popatrzeć jak bardzo zostaliśmy przez Pana umiłowani, jak bardzo leżymy Mu na Sercu i jak bardzo nas kocha”.

Kazanie okolicznościowe wygłosił ks. Kazimierz Dadej SCJ. Swoje słowo skierowane do Jubilatów i do wszystkich obecnych rozpoczął od okruch poezji ks. Twardowskiego:

„Na rekolekcjach nie strasz śmiercią – bo po co za oknami bór pachnie żywicą, pszczoły z pasiek się złocą, w abecadłach dzieci oczy mrużą (...) Mów o częstej komunii z Chrystusem – złotych sercach bijących w ukryciu, z katechizmu o cnotach najprościej, i że grzechy przeciwko nadziei są tak ciężkie jak przeciw miłości Nie o śmierci mów z ambony – o życiu (…) Jak najwięcej o dobrych uczynkach, o gościnnych domach, poświęceniu, o Jezusie na naszych ołtarzach tak samotnym w każdym Podniesieniu – I błogosław kaznodziejską dłonią (…)”. Wielce emocjonalne słowa wplótł w słowa, które stały się motywem spojrzenia na przebyte lata, kontakt z Bogiem i ludźmi, swoją misję, a których tak często sami uczyli innych a może mimo wszystko tak często zapominane: przepraszam, dziękuję i proszę. Przepraszam takie osobiste. Dziękuję jak najbardziej publiczne. Wasze za siebie samych i nasze za was, waszą obecność. Dziękując za to, że jesteśmy kapłanami Serca Jezusowego i synami ojca Dehona. Duchowość sercańska jest na dziś. Jest na teraz. I to ostanie słowo prosząc Boga o własną autentyczność życia. Kończąc przytoczył słowa św. Pawła odnośnie dobrych praktyk chrześcińskich: „Miłość niech będzie bez obłudy. Miejcie wstręt do złego, podążajcie za dobrem. W miłości braterskiej nawzajem bądźcie życzliwi. W okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzajcie. Nie opuszczajcie się w gorliwości. Bądźcie płomiennego ducha. Pełnijcie służbę Panu. Weselcie się nadzieją. W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie wytrwali. Zaradzajcie potrzebom świętych. Przestrzegajcie gościnności. Błogosławcie tych, którzy was prześladują. Błogosławcie, a nie złorzeczcie. Weselcie się z tymi, którzy się weselą, płaczcie z tymi, którzy płaczą. Bądźcie zgodni we wzajemnych uczuciach. Nie gońcie za wielkością, lecz niech was pociąga to co pokorne” (Rz 12, 9-16).

Kolejnym ważnym i wielce duchowym momentem była modlitwa nad Jubilatami, którzy obchodzili 60 i 50 lat kapłaństwa jak i powtórzone przyrzeczenia wypowiedziane przed biskupem i całym ludem Bożym, w którym wypowiedzieli swoją gotowość przyjęcia święceń i wszystkich obowiązków, które z kapłaństwem są związane.

Na końcu Mszy św. ks. Prwincjał Sławomir Knopik SCJ podziękował Bogu za dar kapłaństwa dany wszystkim Jubilatom i naszemu Zgromadzeniu, a przez nie całemu Kościołowi. Dziękując za każde zaangażowanie wymienił różne funkcji, które Jubilaci pełnili w Zgromadzeniu i Kościele. Jubileusz kapłaństwa to nie koniec drogi, podkreślił, jest jeszcze wiele do zrobienia dla Kościoła, dla Zgromadzenia i dla siebie.

Całość dzisiejszego dnia przypieczętowały wspólny obiad i rekreacja wspólnotowa w zabawie w odpowiedzi na pytania z zakresu przeszłości życia seminaryjnego przygotowanego przez aktualnych seminarzystów.

W czasie spotkania mogliśmy również obejrzeć film przygotowany na tę okoliczność przez fińską produkcję HRS o jednym z Jubilatów. Dzięki uzyskanemu pozwoleniu możemy je szerzej udostępnić. Wideo można obejrzeć poniżej lub na naszym kanale YouTube. Zapraszamy.

Wszystkim Jubilatom życzymy jak najwięcej łask spływających z otwartego, dla nas, Serca Jezusowego.

ZKH SCJ