Ks. Fr. Albert Bourgeois SCJ
30 stycznia 1921 – 21 listopada 1992
Ks. Fr. Albert Bourgeois SCJ to szósty przełożony generalny (6 czerwca 1967 do 6 czerwca 1979) – urodził się 30 stycznia 1921 r. we Francji. Pierwszą profesję złożył 29 września 1938 a święcenia kapłańskie otrzymał 6 lipca 1947. 6 czerwca 1967 został wybrany na szóstego przełożonego generalnego Zgromadzenia Sercanów, a 22 czerwca 1973 ponownie wybrany na drugą sześcioletnią kadencję. Zakończył swój mandat 6 czerwca 1979 i zmarł w Paryżu 21 listopada 1992.
Intencja Laudes i Nieszporów
Otwórz Panie ramiona swojego miłosierdzia naszemu bratu Albertowi Bourgeois, przełożonemu generalnemu,
– Przyjmij jego duszę w pokoju do Twego królestwa.
Modlitwa za Zgromadzenie i jego przełożonych (Adoracja)
Jezus, Dobry Pasterzu,
prosimy Cię, abyś poprowadził nasze Zgromadzenie.
Pomóż nam,
którzy są oddani Twojemu Sercu,
żyć jak bracia zjednoczeni w czystości,
ubóstwie i posłuszeństwie.
Pobłogosław nasze wspólnoty.
Oby wszystko, czym jesteśmy i robimy
czerpało siłę z miłości
widocznej w Twoim przebitym boku.
Bądź z naszymi braćmi
którzy są sprawują służbę władzy.
Niech pracują z odwagą i miłością
By budować nasze wspólne życie i posługę.
Obyśmy z nimi współpracowali,
wiernie poszukując woli Bożej.
W ten sposób
niech całe Zgromadzenie uczestniczy
w Twojej ofierze miłości Ojcu.
Amen.
Bourgeois, A., Refleksje na temat naszej reguły życia,
Dehoniana 1974/10.11, 1-46.
W życiu i wierze doświadczenia ojca Dehon
Jest oczywiste, że przedstawienie życia i "doświadczenia wiary o. Dehona" w naszej Regule Życia jest zwięzłe i zredukowane do niezbędnego. Co wcale nie zwalnia nas z głębszego badania źródeł, a dziś bardziej niż kiedykolwiek, jeśli chce się autentycznie uczestniczyć w tym "doświadczeniu, do którego jesteśmy zaproszeni" (n. 47), jeśli chce się również, jak to normalne i pożądane, sądzić od w prawdzie historycznej, psychologicznej i duchowej tematów, które zostały omawiane.
W każdym razie, w Regule Życia Jezus Chrystus, dla o. Dehona, jest przede wszystkim "doświadczeniem wiary i miłości", miłością, której aktywne preferencje "przeżywają w swoim życiu". To samo doświadczenie świętego Pawła, według dobrze znanego i cytowanego tekstu: " Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie. " (Ga 2, 20).
W tym doświadczeniu Jezus Chrystus jawi się jako kochająca Osoba z miłością udowodnioną darem samego siebie aż do śmierci dla ludzi, będąc "źródłem zbawienia dla ludzi" i dla Ojca jako "synowskie posłuszeństwo".
N. 6 podsumowuje te elementy, aby opisać cel Zgromadzenia: "Oblacja Chrystusa do Ojca dla zbawienia ludzi", ale kolejność "ludzie-Ojciec" jest odwrócony, aby zagłębić się w głęboki wymiar i hierarchię motywów męki: " Ale niech świat się dowie, że Ja miłuję Ojca" (J 14, 31).
