Papież Franciszek był znany z niezwykłej skromności, otwartości i zaangażowania w dialog międzyreligijny. Jego pontyfikat, rozpoczęty w 2013 roku, koncentrował się na trosce o ubogich, ochronie środowiska i reformach w Kościele katolickim. Podkreślał znaczenie miłosierdzia i bliskości z wiernymi, co zyskało mu sympatię na całym świecie.

Papież Franciszek pozostawił po sobie bogate dziedzictwo, w tym encyklikę Dilexit nos, opublikowaną 24 października 2024 roku, poświęconą Najświętszemu Sercu Jezusowemu. Jego pontyfikat cechowała prostota, troska o ubogich i wezwanie do miłosierdzia, co znalazło odzwierciedlenie również w tym dokumencie. Dilexit nos wpisuje się w misję Franciszka, który podkreślał potrzebę powrotu do serca wiary, szczególnie w obliczu współczesnych wyzwań, takich jak konsumpcjonizm, nierówności społeczne i kryzys duchowy.

Z perspektywy Księży Sercanów, encyklika ta stała się szczególnie znacząca, ponieważ Zgromadzenie Księży Najświętszego Serca Jezusowego od początku swojego istnienia (założonego w 1878 roku przez o. Leona Jana Dehona) koncentruje się na szerzeniu kultu Serca Jezusowego. Dokument papieski wzmacnia ich charyzmat, który opiera się na głoszeniu miłości Boga objawionej w Sercu Chrystusa oraz odpowiadaniu na apel Założyciela: „Idźcie, dajcie poznać światu miłość Najświętszego Serca Jezusowego”.

Na pewno jako Zgromadzenie głoszące Kult Serca Bożego mieliśmy wiele wspólnego z misją papieża Franciszka, który podobnie jak Sercanie, łączył kult Serca Jezusowego z troską o bliźnich, co widoczne jest w jego wezwaniu do budowania braterskich więzi i troszczenia się o „wspólny dom”, nawiązując do swoich wcześniejszych encyklik (Laudato si’, Fratelli tutti). Dla Sercanów jest to inspiracja do dostosowania ich apostolstwa do współczesnych potrzeb, np. poprzez zaangażowanie w dialog społeczny i ekologiczny.

Encyklika, chwalona przez bp. Heinera Wilmera, byłego przełożonego sercańskiego Zgromadzenia, jako „duchowe arcydzieło”, jest dla Sercanów potwierdzeniem, że ich duchowość nie jest „płytka” czy „kiczowata”, jak czasem bywała krytykowana, lecz ma głębokie podstawy teologiczne i jest odpowiedzią na współczesny kryzys serca.

Dilexit nos i całe nauczanie papieża Franciszka stanowi dla Księży Sercanów nie tylko uhonorowanie ich Założyciela i tradycji, ale także wezwanie do dalszego szerzenia miłości Serca Jezusowego w świecie, który, jak zauważył Franciszek, „wydaje się tracić serce”. W kontekście jubileuszu sercańskiego (2024–2028) życie papieża, jego nauczanie, a dla nas Srcanów szczególne wskazania w ostatniej encyklice, staje się drogowskazem dla ich misji, łącząc tradycyjną pobożność z aktualnymi wyzwaniami Kościoła i społeczeństwa.

Towarzyszymy Ci w modlitwie. Możesz już zobaczyć zielone doliny i Serce Boga bijące z Miłością.

Odpoczywaj w pokoju.

 

Tekst i zdjęcie: ks. Zdzisław K. Huber SCJ