Św. Józef – patron na wszystkie czasy

Męska misja odkrywania planu Bożego we wspólnocie w drodze do świętości! Brzmi nierealnie? Ależ skąd! Wspólnota Mężczyzn św. Józefa, obecna przy sercańskiej Parafii Matki Bożej Błogosławionego Macierzyństwa na ul. Saskiej 2 w Krakowie, ma właśnie taką misję - zawierającą się w codziennym motto wspólnoty: „Poznaj Boży Plan dla Twojego życia!”. Priorytetami wspólnoty są: Bóg (relacja osobista), żona (poprawa i pogłębienie relacji), dzieci (autentyczny autorytet), praca (dla rodziny, radość, efektywność) i posługa (wsparcie braci w wierze), a patronem oczywiście św. Józef.

Biblia o św. Józefie mówi niewiele. Ewangelie poświęcają mu jedynie 26 wierszy, a jego imię wymienione jest tam 14 razy. Jednak bardzo żywo o postaci tej wspominają apokryfy: Protoewangelia Jakuba (II w), Ewangelia Pseudo-Mateusza (VI w.), Ewangelia Narodzenia Maryi (IX w.), Ewangelia Tomasza (II w.) i Historia Józefa Cieśli (IV w.), z których można dowiedzieć się o rodzinie Józefa, jego małżeństwie, pracy i śmierci. Jednak niewiele dowiadujemy się z tych przekazów o jego dzieciństwie czy młodości. Patrząc zaś na karty Ewangelii, można poznać przodków św. Józefa z genealogii ukazanej przez św. Mateusza i św. Łukasza (która różni się jednak od tej Mateuszowej). Wiadomo nam z owych przekazów, że mimo wysokiego pochodzenia Józef nie posiadał żadnego majątku. Był cieślą i zajmował się stolarstwem. Zdaniem św. Justyna (ok. 100 - ok. 166), który żył bardzo blisko czasów Apostołów, Józef wykonywał sochy drewniane i jarzma na woły.

Po zaręczynach z Maryją został postawiony przed zadaniem ojcostwa nie fizycznego, lecz duchowego - stojąc przed tajemnicą Niepokalanego Poczęcia. W myśl prawa żydowskiego jako prawomocny małżonek Maryi był jednak fizycznie ojcem Jezusa. W momencie, gdy dowiedział się, że Maryja oczekuje dziecka,  chciał dyskretnie usunąć się z życia Maryi, aby nie narazić Jej na zhańbienie, lecz za namową Anioła wziął Ją do siebie (zob. Mt 1-2; 13, 55; Łk 1-2). Wraz z Maryją, zgodnie z dekretem o spisie ludności, udał się do Betlejem, gdzie urodził się Jezus. Po przedstawieniu Syna w świątyni uciekł z Marią i Jezusem do Egiptu, a do Nazaretu wrócili dopiero po śmierci Heroda. Ostatnim przekazem ewangelicznym zawierającym obecność św. Józefa jest opis pielgrzymki z dwunastoletnim Jezusem do Jerozolimy.

O ziemskim ojcu Jezusa pisało wielu Ojców Kościoła, a pierwszym z wspominających o nim stał się był Orygenes, który wychwalał go jako męża sprawiedliwego.  Św. Leonard Murialdo, przyjaciel św. Jana Bosko, założył zgromadzenie zakonne pod wezwaniem św. Józefa – józefitów. Z kolei Józef Roncalli, późniejszy papież Jan XXIII, wpisał imię św. Józefa do Kanonu Rzymskiego (Pierwsza Modlitwa Eucharystyczna) i uczynił go patronem II Soboru Watykańskiego (1962-1965). Idąc za decyzją Benedykta XVI, w czasie pontyfikatu papieża Franciszka włączono w 2013 roku imię św. Józefa do pozostałych modlitw eucharystycznych (nie ograniczając się tylko do wspomnianej wyżej Pierwszej Modlitwy Eucharystycznej). Wspomnienie świętego Józefa do brewiarza i mszału rzymskiego wprowadził papież Sykstus IV w 1479 roku, a w 1612 papież Grzegorz XV rozszerzył je na cały Kościół, co w rok później potwierdził je papież Urban VIII. Z kolei papież Pius IX dekretem Quaemadmodum Deus z dnia 10 września 1847 roku wprowadził odrębne święto liturgiczne Opieki świętego Józefa. Pius X przeniósł to święto na drugą środę po Wielkanocy i  zmienił jednocześnie nazwę święta na: Świętego Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny, Wyznawcy, Patrona Kościoła Powszechnego. Papież Benedykt XIII w roku 1726 włączył imię św. Józefa do litanii do Wszystkich Świętych, a pp Leon XIII wydał pierwszą w dziejach Kościoła encyklikę o św. Józefie: Quamquam pluries.

Mężczyźni św. Józefa

Mężczyźni Świętego Józefa to męskie grono, które pragnie w swoim życiu duchowym czegoś więcej: poszukuje Pana w myśl słów „Będziecie Mnie szukać i znajdziecie Mnie, albowiem będziecie Mnie szukać z całego serca” (Jer 29, 13); stara się zaradzić potrzebom innych zamiast szukać władzy i przywilejów (zob. Łk 22, 25n); trwa w Bożej mocy (zob.  J 15); odkrywa radość życia według Bożego planu (zob. Kol 1, 9-12) i stara się żyć „programem 72h do Zmartwychwstałego Życia”, który zakłada męskie spotkania, odbywające się zarówno w małej grupce, jak i podczas konferencji czy jednego w roku spotkania weekendowego - razem właśnie zajmuje to 72h w ciągu roku (3 dni – jak Pascha Jezusa!). Celem programu jest ZMARTWYCHWSTAŁE ŻYCIE. Mężczyźni pragną żyć pełnią życia, a doświadczenie Paschy jest czymś, co mogą przeżywać razem z Jezusem: chcą żyć w obfitości (por. J 10, 10) i  rozszerzyć swoje życie duchowe poza niedzielną Mszę świętą (zgłębianie Biblii, poznawanie Katechizmu Kościoła Katolickiego, formowanie silnej katolickiej przyjaźni, uczenie się modlitwy, nabywanie wprawy w trosce o rodzinę i studiowanie katolickiej etyki i moralności).

Biuro prasowe/DM