13 lutego 2017 r. trzech seminarzystów z Filipin: kl. Victor Lingasa, kl. Julius Socorro i kl. Joel Bolo, zostało wprowadzonych w posługę akolity. Dokonało się to w kaplicy Dehon House w Quezon City podczas Mszy świętej, której przewodniczył ks. Franciszek Pupkowski SCJ, przełożony regionu filipińskiego.
Słowo „akolita” pochodzi z języka greckiego: „akoluthos” i oznacza — towarzyszący, posługujący, uczeń. Akolita — to mężczyzna (kandydat na kapłana, diakona albo świecki) pomagający diakonowi lub kapłanowi w sprawowaniu Eucharystii w Kościele rzymskim (W. Schenk).
Papież Paweł VI na mocy motu proprio „Ministeria quaedam” z 15 VIII 1972 r. zniósł cztery mniejsze święcenia: lektoratu, akolitatu, ostiariatu i egzorcystatu oraz wyże święcenia subdiakonatu (wszystkie z ustanowienia Kościoła) i ustanowił dwie posługi: lektoratu i akolitatu.
Akolita jest nadzwyczajnym szafarzem Komunii Świętej podczas Mszy świętej lub po za nią. Może to czynić z braku odpowiedniej liczby kapłanów lub diakonów, a nawet przy ich obecności. Akolita także może zanosić Komunię Świętą chorym w szpitalach lub w domach prywatnych. Z braku kapłana lub diakona akolita mógłby zanieść Komunię umierającej osobie w formie Wiatyku. Akolita może też dokonywać puryfikacji (oczyszczenia) naczyń liturgicznych: pateny, kielicha, puszki. Wolno również akolicie dokonać wystawienia i repozycji Najświętszego Sakramentu (w monstrancji lub puszcze), jednak bez prawa błogosławienia i przewodniczenia adoracji, jak to czynią kapłani i diakoni. Akolita podczas adoracji jest równy wszystkim zgromadzonym na niej.
Źródło: https://scjphil.org/2017/02/13/institution-of-new-acolytes/
