Pierwszego dnia 30 uczestników dzieliło się swoimi radościami, trudnościami, wyzwaniami i oczekiwaniami co do tej ważnej usługi. Przede wszystkim było wiele pozytywnych komentarzy, chociaż przełożeni nie ukrywali głębokich wyzwań, z którymi się zmagają, w swoich kontekstach kulturowych.
Prace zespołów nie ograniczały się do znalezienia sposobu pozyskania większej liczby kandydatów; zwrócono uwagę na zasoby ludzkie i materialne, na dojrzałość kandydatów oraz na sytuacje polityczne. Dyskutowano nad możliwością odnalezienia wspólnego stylu formowania nowicjuszy i postulantów. W szczególności uczestnicy zastanawiali się nad tym, czy jest bardziej właściwe umieszczenie nowicjatu przed czy po studiach filozoficznych. Ustalono, że programy muszą być dostosowane do sytuacji w różnych krajach; trudno było by stworzyć jednolitą ścieżkę w całym Zgromadzeniu. Konieczne jest uwzględnienie różnych sytuacji każdego kraju i ścieżek kandydatów.
Wszystko to ma wpływ na międzynarodowość i międzykulturowość. Pierwszy jest dla nas bardzo ważny dla nas Sercanów, ale muszą istnieć stabilne doświadczenia, aby pomóc kandydatowi dojrzewać w Kościele i w kontekście społecznym. Międzynarodowość musi być dzielona od samego początku formacji. W tym myśleniu ks. Leopold Mfoukouet SCJ, radny generalny, powiedział w swojej homilii w następujący sposób: "Dusza, która troszczy się o posiadanie wielu dóbr, traci jakość życia; nie potrzebuje niecierpliwości posiadania, ale cierpliwości bytu".
W kolejnych dniach uczestnicy zastanawiali się nad możliwościami ruchów migracyjnych, powołaniem osób dorosłych, powołaniem brata zakonnego i Synodu biskupów na temat "Młodzi ludzie, wiara i rozeznanie powołania".
[ks. Radosław Warenda]
Tekst oryginalny na stronie generalnej Zgromadzenia www.dehon.it
English
Italiano
