„Osoby konsekrowane, żyjąc na ziemi, pragną mieć wzrok utkwiony w niebo. Poprzez ewangeliczne rady: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, pokazują nam, że choć jesteśmy zanurzeni w doczesności, to celem naszego życia jest Królestwo Niebieskie” napisał w liście przed Dniem Życia Konsekrowanego („Komunia, uczestnictwo i misja w życiu osób konsekrowanych” 2022 r.) bp Jacek Kiciński, przewodniczący Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego Episkopatu Polski.

 

Święto Ofiarowania Pańskiego nie przypadkowo jest Dniem Życia Konsekrowanego. Ustanowił je Jan Paweł II w 1997 roku, aby: dziękować Bogu za ubogacający Kościół dar życia konsekrowanego; ze strony ludu Bożego możliwe było poznanie i szacunek dla tej formy życia oraz odkrywanie blasku życia konsekrowanego i jego niezastąpionej misji w Kościele i świecie.

Konsekrowani swoim stylem życia pokazują, że jeśli Chrystus staje się centrum życia, to - mimo przeciwności – możliwe jest budowanie jedności. A – jak przypomniał Papież Franciszek podczas Eucharystii odprawionej w dniu Ofiarowania Pańskiego 2021 – możemy dzięki nim przypomnieć sobie sens i znaczenie dnia, w którym przypada to święto: „Kontemplujmy cierpliwość Boga oraz błagajmy o ufną cierpliwość Symeona, a także Anny, aby i nasze oczy mogły ujrzeć światło zbawienia i zanieść je całemu światu, tak jak wzbudziło pieśń chwały w tych dwojgu starszych”.

Ofiarowanie Jezusa w świątyni było wyrazem wierności Bogu i nakazom zawartym w Prawie. Stało się ono „spotkaniem” Jezusa z całą ludzkością – w postaci Symeona, napełnionego mocą Ducha Świętego (Łk 2,25–26). Syn Boży stał się darem Boga zarówno dla narodów pogańskich („Światło na oświecenie pogan”), jak i dla ludu („I chwałę ludu Twego, Izraela”), aby doprowadzić go do zbawienia. Jezus Chrystus stał się przez to Światłem, „oświecającym” ludzi i prowadzącym ku życiu wiecznemu; spełnieniem nadziei na przyjaźń z Bogiem pogrążonej w grzechu ludzkości.

Od IX wieku wierni w tym dniu, zwanym też świętem Matki Bożej Gromnicznej, przynoszą do kościoła gromnice, które są błogosławione. Nazwa świec wywodzi się od słowa „grom”, gdyż zapalano je postawione w oknach w czasie burzy i modlono się, by Maryja oddaliła pioruny i odpędziła wszelkie zło. Dla chrześcijan Jezus ofiarowany w świątyni jest właśnie „światłem na oświecenie pogan”, którego jako pierwszy w progu dostrzegł Symeon.

Wszystkim osobom konsekrowanym życzymy obfitości Bożego błogosławieństwa oraz podążania przez życie z taką radością za Panem, aby wszyscy napotkani przez Was mogli doświadczyć z mocą bliskości Boga.