PODNIEŚCIE OCZY!
List z okazji Uroczystości Najświętszego Serca Jezusowego
7 czerwca 2024 r.
Do członków Zgromadzenia
Do wszystkich członków Rodziny Sercańskiej
„Podniosą oczy na Tego, którego przebili” (J 19, 37). Tymi proroczymi słowami Zachariasza ewangelista Jan kończy swoje świadectwo o tym, czego doznał ukrzyżowany Jezus: „Podniosą oczy na Tego, którego przebili” (J 19, 37). W ciemności przemocy i śmierci proroctwo otwiera nas na nadzieję.
Ten pozornie banalny gest „podniesienia oczu” jest jednym z najbardziej fundamentalnych
w naszym życiu wiary, w naszym podążaniu za Tym, który nas umiłował i wydał za nas samego siebie. „Podniesienie oczu” wyraża opór przed przytłoczeniem winą i złem tego świata. Tak to przeżywał nasz Założyciel:
Ojciec Dehon jest bardzo uwrażliwiony na grzech,
który osłabia Kościół,
zwłaszcza ze strony osób Bogu poświęconych.
Zna zło tkwiące w społeczeństwie;
Z uwagą przestudiował jego przyczyny,
na płaszczyźnie ludzkiej, osobistej i społecznej.
Najgłębszą jednak przyczynę
tej ludzkiej nędzy
widzi w odrzuceniu miłości Chrystusa.
Oczarowany tą niedocenioną miłością,
chce odpowiedzieć na nią
głębokim zjednoczeniem z Sercem Chrystusa,
i budowaniem Jego Królestwa
w duszach i w społeczności. (Konst. 4)
„Podnieść oczy” na niezgłębioną miłość Boga, rozpoznaną w otwartym boku Zbawiciela, to szukać komunii, która uzdrawia i przywraca utraconą i zdeptaną godność. Jest to postawa, która nie tylko nas oświeca, ale pomaga odkryć i zrozumieć „szerokość, długość, wysokość, głębokość” (Ef 3, 18) planu Bożego. O. Dehon był o tym głęboko przekonany i zachęca nas do pójścia w tym kierunku.
Aby zbudować żywą wiarę w nas samych, przyzwyczajajmy się do patrzenia na Serce Jezusa i Maryi we wszystkim, co robimy. We wszystkich naszych ćwiczeniach pobożnych nie szukajmy innego celu. Starajmy się Go naśladować, pamiętajmy o Jego cnotach i tajemnicach, starajmy się przyoblec w Jego boskie intencje i cudowne dyspozycje.1
Zbliżając się do naszej XXV Kapituły Generalnej, chcemy ponownie uznać, że Najświętsze Serce Jezusa jest źródłem naszej odnowy, fundamentem jedności i miłości, które możemy zaoferować temu zmieniającemu się światu. Ono jest niewyczerpanym źródłem nadziei, która daje życie Kościołowi, Zgromadzeniu oraz mężczyznom i kobietom naszych czasów.
„Podnieść oczy” na to Serce oznacza rozbudzić w nas nadzieję, byśmy mogli zaprosić wielu innych do wspólnego spojrzenia na źródło miłości i pojednania. To tam jesteśmy uzdrowieni (riparati) i jesteśmy zaproszeni do włączenia się w nurt wynagrodzenia (riparazione), które wypływa z Otwartego Serca.
Wynagradzająca miłość Boga, kontemplowana i adorowana w Jego Synu, karmi naszą oblację i uczy być prawdziwymi czcicielami w miłości i prawdzie. To spojrzenie wzywa nas, abyśmy pozostali u stóp krzyża z Maryją i umiłowanym uczniem, pierwszymi budowniczymi Sint unum, rzucając wyzwanie nienawiści i samej śmierci. Podobnie jak Maryję i Jana, tak i nas zaprasza On do budowania nowej wspólnoty, dzieląc się życiem i misją. Oby nasza Kapituła Generalna była braterskim znakiem naszego uważnego spojrzenia na Ewangelię, przyjmowaną, przeżywaną, dzieloną i głoszoną.
Niech ta uroczystość na nowo rozpali „nadzieję, która jest w sercu każdego człowieka jako pragnienie i oczekiwanie dobra” 2 i pomoże nam przezwyciężyć lęki, nieufności, wątpliwości
i zniechęcenia. Niech będzie dla każdego z nas momentem głębokiej odnowy duchowej, aby wypełnić wolę Bożą:
My także musimy podnieść oczy (...) i spróbować głębiej wniknąć w ducha naszego powołania i naszego celu, aby coraz lepiej poznawać i realizować wolę Boga i Jego plany3.
Z braterskim pozdrowieniem w Sercu Jezusa,
P. Carlos Luis Suárez Codorniú, scj
Przełożony Generalny
ze swoją Radą
––––––––––––––––
1 Leone Dehon, Rok z Sercem Jezusa, 1° maj 1919, § 56.
2 Papież Franciszek, Spes non confundit, 1.
3 Leon Dehon, NHV, zeszyt 13, § 68.
