Klasztorne mury w Stopnicy w dniach 14 – 15 września br. tętniły radością świętowania jubileuszy życia zakonnego. W programie był czas na modlitwę i wspólne świętowanie przy stole.
Największe grono jubilatów stanowili kapłani obchodzący srebrne gody. Ćwierćwiecze życia zakonnego świętowali:
Ks. Bartłomiej Król SCJ – był wikarym na kilku sercańskich parafiach, zajmował się duszpasterstwem młodzieży na szczeblu ogólnoprowincjalnym i przez długie lata był wychowawcą kleryków w Stadnikach, gdzie obecnie pełni funkcję ekonoma.
Ks. Przemysław Król SCJ – przez pewien czas był wikarym w sercańskiej parafii w Krakowie, po czym rozpoczął studia na Uniwersytecie Papieskim w Krakowie z zakresu Katolickiej Nauki Społecznej, zakończone doktoratem. Od wielu lat zajmuje się Duszpasterstwem Przedsiębiorców i Pracodawców „Talent”.
Ks. Sergiej Pługar SCJ – pochodzi z Mołdawii, pracował na kilku placówkach w Mołdawii, Polsce i na Ukrainie. Obecnie jest przełożonym wspólnoty regionalnej w Ukrainie i proboszczem.
Ks. Jakub Snopkovski SCJ – pochodzi z Rumunii, z tzw. Bukowiny, z rodziny o polskich korzeniach, kończył studia i formację w Polsce, gdzie był wikarym w kilku parafiach. Parę lat pracował na Ukrainie. Obecnie posługuje w Kongo i przynależy do tamtej prowincji.
Ks. Tomasz Wierzbicki SCJ – pracował w kilku parafiach jako wikary, przez 6 lat był ekonomem w Krakowie - Płaszowie, obecnie jest proboszczem w Binczarowej.
Złote gody, czyli pół wieku życia kapłańskiego dane było wspominać następującym Sercanom:
Bp dr hab. prof. KUL Józef Wróbel SCJ - absolwent Wyższego Seminarium Misyjnego Księży Sercanów w Stadnikach; emerytowany pracownik naukowy KUL; był kierownikiem Katedry Teologii Życia; autor licznych publikacji (polskich i zagranicznych_ z zakresu teologii moralnej i bioetyki; od 2018 r. przewodniczący Zespołu Ekspertów Konferencji Episkopatu Polski ds. Bioetycznych; 30 listopada 2000 papież Jan Paweł II mianował go biskupem diecezjalnym diecezji helsińskiej – świecenia biskupie przyjął 27 stycznia 2001; 28 czerwca 2008 papież Benedykt XVI mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji lubelskiej.
Ks. Aleksander Łukasik SCJ – pochodzi z Sobiemyśla (diec. Szczecińska); po święceniach kapłańskich w 1978 posługiwał jako wikariusz w Ostrowcu Świętokrzyskim, Węglówce i Gołębiu; od 1986 posługiwał w Biurze Dobroczyńców Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego – i w Krakowie i w Stadnikach; w roku 2011 został skierowany do pomocy duszpasterskiej w Parafii MB Błogosławionego Macierzyństwa w Krakowie.
Ks. Jan Sypko SCJ – wykładowca teologii duchowości w sercańskim seminarium, rekolekcjonista – szczególnie posługujący jako spowiednik i ojciec duchowy sióstr zakonnych.
Swoje diamentowe gody, czyli 60-lecie życia zakonnego, obchodziło dwóch kapłanów ze Zgromadzenia Najświętszego Serca Pana Jezusa:
Ks. Antoni Sławiński SCJ – całe swoje życie był zaangażowany duszpastersko w życie parafialne na różnych placówkach – jako wikary czy proboszcz, a także jako budowniczy kościoła w Pliszczynie, obecnie emeryt domu zakonnego w Tarnowie.
Ks. Jan Śliwa SCJ – początkowo posługiwał na polskich parafiach, a następnie jako długoletni misjonarz w Kongo i Kamerunie oraz na Lazurowym Wybrzeżu we francuskim La Canet. Aktualnie przebywa w Polsce jako emeryt domu zakonnego w Tarnowie.
Swoje kamienne gody, czyli 70 lat życia zakonnego, obchodził jeden jubilat:
Ks. Marian Radwan SCJ – pochodzący z Witkowicach k. Kęt; sercanów poznał podczas misji głoszonych w jego parafii rodzinnej, po studiach w seminarium w Tarnowie 26 czerwca 1960 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk bpa Karola Pękali; swego czasu kard. Stanisław Nagy nazwał go myślicielem na szerokich drogach chrześcijańskiego Zachodu i Wschodu; przez większość swego życia w Zgromadzeniu Księży Sercanów zajmował się badaniem dziejów Rosji nowożytnej i chrześcijaństwa w tym kraju, a także w innych państwach Europy Wschodniej, objętych sowietyzacją; Instytut Europy Środkowo-Wschodniej wydał jego pozycje książkowe, z których niektóre liczą po kilkaset stron; przebywał i prowadził badania w archiwach w Rosji, Kazachstanie, Ukrainie. Litwie, Białorusi i wielu innych miejscach; angażował się duszpastersko w parafiach i pracował w Seminarium Duchownym w Petersburgu, Gródku (Ukraina). Głosił rekolekcje m.in. dla sióstr zakonnych; zrobił wiele w sprawie odzyskania kościoła Najświętszego Serca Jezusa w Czerniowcach na Podolu. W 1992 r. ks. Radwan, dzięki wsparciu ofiarodawców i Polonii amerykańskiej, rozpoczął budowę Domu Fundacji Jana Pawła II w Lublinie dla stypendystów z byłego Bloku Wschodniego i został jego pierwszym dyrektorem. W 2013 roku otrzymał najwyższe uniwersyteckie odznaczenie – Medal za Zasługi dla KUL.
Gratulując wszystkim dostojnym Jubilatom pozostaje nam życzyć dalszej pięknej posługi duszpasterskiej w zdrowiu – na miarę wyzwań – z pomocą łaski Bożej i ludzką życzliwością.
Biuro prasowe/DM
